info@suicidepreventiecentrum.nl

Open Brief

Open Brief

Geachte mijnheer Blokhuis, beste Paul,

Ik ben blij met de berichten over het beschikbaar maken van het telefoonnummer 113 voor mensen die met suïcidale gedachten rondlopen en steun nodig hebben. Ook ik had er nooit bij stilgestaan dat het nummer 113 niet te bereiken was, dus ik kan moeilijk zeggen dat “het tijd werd”.

Ik vind het ook geweldig dat er 2 miljoen extra geld beschikbaar komt voor 113zelfmoordpreventie waardoor zij nu per jaar 5,4 miljoen kunnen besteden aan het bestrijden van suïcide. Met het extra geld gaat 113Zelfmoordpreventie onder andere meer professionele en vrijwillige hulpverleners inzetten en meer trainingen geven aan bijvoorbeeld huisartsen, scholen en mensen die rond het spoor werken om suïcidale signalen zo vroeg mogelijk te herkennen en vervolgens te handelen. Ook wordt er extra geïnvesteerd in de vindbaarheid en bereikbaarheid van 113 Zelfmoordpreventie, bijvoorbeeld via social media. Zodat mensen met zelfmoordgedachten makkelijker met de 113 hulpverleners in contact komen.

En dat is natuurlijk geweldig, want het is hard nodig. Maar zoals je weet is een open brief meestal niet bedoeld om alleen maar mooi nieuws te melden. En dat is nu ook het geval, want er is ook iets wat ik erg jammer vind.

Er zijn in Nederland een aantal mensen zeer actief op het gebied van suïcidaliteit. Mensen die geen hulpverlener zijn, die geen “professional” zijn maar die wel veel kennis hebben over het thema. Mensen die het zelf of van dichtbij hebben meegemaakt of meemaken. Ervaringsdeskundigen, naasten en nabestaanden. Mensen die hele mooie ideeën hebben, gebaseerd op hun eigen ervaringen. Mensen ook die elkaar weten te vinden, die hun kennis willen delen en op die manier uitbreiden. Mensen ook die vaak op basis van vrijwilligheid zich inzetten bij de verschillende activiteiten, naast hun dagelijkse bezigheden. Maar ook mensen die erg veel moeite hebben om hun activiteiten, hun projecten te kunnen (blijven) uitvoeren. Want zij kunnen nergens terecht voor het nodige geld. En dat gaat soms niet eens om hoge bedragen, in veel gevallen is een bijdrage van €2.500,00 al meer dan genoeg.

Het inzetten van ervaringsdeskundigheid bij suïcidaliteit heeft een duidelijke meerwaarde,  het gebrek aan het inzetten is absoluut niet in het belang van de mensen die met suïcidaliteit te maken hebben en gaat ten koste van het leveren van goede zorg. Het is allang gebleken dat ervaringsdeskundigen die zelf te maken hebben gehad met suïcidaliteit van meerwaarde kunnen zijn voor mensen die te maken hebben met suïcidale gedachten en/of gedrag. Het feit dat er een open gesprek mogelijk is over je suïcidale gedachten zonder dat dit gevolgen heeft (alarmbellen, crisisdienst, opname, medicatie) geeft in veel gevallen veel rust, ruimte in het hoofd voor andere gedachten. Het vinden van herkenning en begrip is verschrikkelijk belangrijk in het overleven van suïcidale gedachten.

De meerwaarde wordt door meerdere hulpverleners gezien, zowel binnen ggz instellingen als bij vrijgevestigde hulpverleners. Het daadwerkelijk inzetten van een ervaringsdeskundige is jammer genoeg vaak niet mogelijk. De procedure van de instelling staat het niet toe, er is geen geschikte ervaringsdeskundige beschikbaar (niet iedere ervaringsdeskundige is geschikt om ingezet te worden) of er is geen geld om de inzet te bekostigen (vooral een probleem bij de vrijgevestigde hulpverleners).

Hoe mooi zou het zijn als er, naast 113 zelfmoordpreventie, een netwerk zou zijn van ervaringsdeskundigen die ingezet kunnen worden op het gebied van suïcidaliteit. Het zou toch mooi zijn als er een organisatie tot stand zou komen waarin ervaringsdeskundigen, naasten en nabestaanden hun krachten en kennis kunnen bundelen om mensen die rondlopen met suïcidale gedachten en/of gedrag te ondersteunen. Waar mensen met suïcidale gedachten heen kunnen als ze door hun suïcidaliteit niet meer bij een instelling terecht kunnen (“je mag alleen blijven als je belooft geen poging meer te doen, anders moet je naar huis want dan kunnen we je geen passende zorg bieden”). Waar zij terecht kunnen voor gesprekken met ervaringsdeskundigen EN hulpverleners, waar zij de zorg kunnen krijgen die zij nodig hebben.

De ideeën zijn er, de plannen zijn geschreven, de motivatie is er, maar er ontbreekt op dit moment nog een ding. En je raad het al, het ontbreekt ons allemaal aan geld.

Best Paul, dit is geen smeekbrief om geld. Ik vraag je niet om een grote zak met geld (die ik overigens niet zou weigeren), maar ik vraag je om aandacht voor de initiatieven die er zijn op het gebied van suïcidepreventie waar het gaat om live contact, langdurig contact, ondersteuning en begeleiding. Wat 113online doet is onmisbaar, maar niet genoeg en niet de enige mogelijke manier om te proberen het doel te bereiken; Zero suïcide.

En tja, een beetje geld zou toch wel welkom zijn.

Met vriendelijke groet,

Koos de Boed

Ervaringsdeskundige

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *