Er zijn veel boeken geschreven die te maken hebben met suïcide. Veruit de meeste boeken op dit gebied zijn geschreven door nabestaanden. Soms schrijven ook naasten en/of mensen die zelf suïcidaal zijn (geweest) een boek. Op deze lijst staan een aantal boeken die zeker de moeite van het lezen waard zijn. Het is zeker geen totaal overzicht, op de lijst staan boeken die door de medewerkers van het centrum gelezen zijn of waaraan zij meegewerkt hebben.
“In 2004 ben ik korte tijd patiënt geweest van een afdeling in een psychiatrisch ziekenhuis. Mijn psychiater omschrijft mijn situatie in het dossier ‘dat ze het gevoel heeft naar de dood toe te bewegen’. Enkele maanden later neem ik afscheid van de psychiatrische hulpverlening en besluit ik mijn eigen weg te zoeken. Daar gaat dit boek over.
Dit boek is geschreven voor mensen die zelf een doodswens hebben. Niet om te vertellen hoe je daarmee om moet gaan. Ik geloof niet dat een ander je dat kan vertellen. Wel wil ik inspreken en perspectief bieden om er een eigen weg mee te vinden.”
Engelien Mulder
Om het boek te bestellen mail je naar:
Baukje Tolsma – de Vries uit Burum is moeder van Femke en schrijft na de suïcide van haar dochter over haar leven.
Femke’s leven was vol van vreugde, liefde en dankbaarheid, maar zorgen en verdriet waren ook aanwezig. Na Femke’s dood moesten haar ouders verder leven met verdriet en allerlei vragen.
Dit boek neemt ons mee in de diepte van menselijk lijden, maar vooral naar het Licht dat ook in de dood en in rouw kan overwinnen. Het boek wil Femke eren, niet als slachtoffer, maar als kind van het Licht. Zij zocht en vond de dood, maar vooral het Leven.
“Het boek is ter heling geschreven door en voor Baukje. Ook voor anderen kan dit boek genezend, troostend en helpend werken en tot leven komen”
Herman F. de Vries
Het boek is te bestellen via onderstaande link of door een mail te sturen naar btdv28licht@outlook.com
In 24 van de 100.000 pleit Frank Schaake, zelf ervaringsdeskundige en nabestaande, voor een heroriëntering op de omgang met mensen die suïcidale perioden doormaken. Om inzicht te verschaffen in de (belevings)wereld van mensen met suïcidale gedachten en gevoelens, heeft hij vierentwintig levensverhalen te boek gesteld van personen die een of meer suïcidale perioden hebben doorgemaakt.
Veruit de meesten van de vierentwintig geïnterviewden vonden uiteindelijk hun weg uit de spreekwoordelijke tunnel. Dit boek gaat daarmee niet alleen over wanhoop, maar juist ook over veerkracht.
De auteur biedt in dit boek handvatten, zowel aan individuen die suïcidale gedachten en gevoelens hebben, als aan de mensen uit hun omgeving. En aan (professionele) hulpverleners en beleidsmakers.
Een boek geschreven door Peter Dijksterhuis.
Samenvatting:
Joke is er altijd geweest. Daarom gaat dit boek over haar. Een portret van haar, haar levensverhaal. Ik breng haar een beetje terug bij haar vrienden, klasgenoten en familie. Het waarom van haar zelfmoord bespreek ik niet. Wel bespreek ik, ook met deskundigen, de mogelijkheden voor suïcide preventie. Met de kennis en ervaring van nu kunnen velen geholpen worden, jongeren en ouderen. Het is een verplichte taak voor professionals, ervaringsdeskundigen, familie en vrienden. Iedereen kan de persoon zijn om de verbinding te maken. Stel de juiste, persoonlijke vragen en luister. Maak samen een plan.
Als je kind een doodswens heeft, dan draait je leven vaak maar om één ding. Hoe hou ik hem/haar in leven? Maar eigenlijk moet de vraag zijn: hoe blijf ik zelf overeind? En dat kan een hele worsteling zijn.In dit boek beschrijft Desirée haar proces als moeder van een suïcidaal kind. De onnoemelijke eenzaamheid, de wanhoop, maar ook de stappen die ze heeft kunnen zetten om niet meegezogen te worden in de duisternis.
Met tips en observaties van verschillende deskundigen en lotgenoten.
Mark heeft te maken met autisme en schrijft zijn gedachten in de vorm van gedichten van zich af.
Koos wil met dit boek aantonen dat het mogelijk is om je leven te leiden zoals jij dat wilt, ook al denk je dat het voor jou niet haalbaar is. Een voorbeeld voor hen die het nodig hebben. Koos wil dit boek gebruiken om voor zichzelf alles een keer duidelijk voor ogen te krijgen. Hij wil dit boek ook gebruiken om de mensen met wie hij in zijn leven te maken heeft (gehad) duidelijk te maken waarom hij bepaalde dingen deed en waarom juist niet. Hij wil ze graag inzicht geven in zijn doen en laten.
“Zojuist het prachtige boek van Koos de Boed gelezen: ‘De eeuwige idioot’.
De schrijver is erg open over het trauma dat hem trof.
Veel herkenning leverde het mij op, ondanks ‘Andere problematiek’.
Heel erg mooi wordt beschreven wat helpend was in zijn herstelproces.
Koos is heel open over depressie en suïcidaal zijn. Treffend eindigt hij hierover: “Dus als je er mee te maken hebt, geef dan ruimte, geef vrijheid, geef tijd, geef vertrouwen en accepteer. Hoe dan ook, ga het onderwerp niet uit de weg, verzwijg het niet en maak het bespreekbaar. En zeg aub nooit, echt nooit, dat je het begrijpt. Want dat doe je niet, kun je niet.
In dit boek beschrijft Koos hoe hij onverwachts te maken kreeg met een terugval en hoe hij weer opkrabbelde. Voor Koos is deze, voorlopig, laatste terugval een duidelijk voorbeeld dat herstel iets is waar je de rest van je leven mee te maken hebt.
Behalve het verhaal vind je in dit boek ook gedichten en artikelen die Koos in die tijd geschreven heeft.
In dit boek vertelt Koos, als ervaringsdeskundige, over zijn ervaringen met terugvallen in depressie en suïcidaliteit. Zijn herstelverhaal bevat ook ervaringen op het gebied van spiritualiteit, door de psychiatrie vaak als psychose weggezet, maar is dit terecht?
In zijn tweede boek vertelt Koos over de ervaringen die hij heeft opgedaan op het gebied van spiritualiteit. De titel van dit tweede boek maakt al duidelijk dat er een onderwerp ter sprake komt die door de psychiatrie snel wordt weggezet als psychose. Hij beschrijft hoe hij te maken heeft gehad, en nog steeds heeft, met zaken die voor de gemiddelde mens niet normaal zijn. Hij ziet dingen die niet voor iedereen zijn weggelegd en zeker niet voor iedereen geloofwaardig zijn.
“Ik denk dat er voor velen veel herkenning kan zijn ook al zijn de situaties niet 1 op 1 over te zetten. Er zullen mensen zijn die wat terugschrikken over het tweede gedeelte van je boek. Ik vind het dapper dat je je zo kwetsbaar durft op te stellen hierover.”
Teamleider/SPV FACT team